Ferdinand Brok, afgekort Fer, was 64 jaar toen hij overleed. Fer heeft 40 jaar bij dezelfde werkgever gewerkt, in de zorg voor dak- en thuislozen. Daar lag zijn hart. Op de dag van het afscheidsfeest, dat georganiseerd werd voor zijn pensioen, is hij overleden. Op 27 februari 2018. ‘We hadden het hem zo gegund, dat hij dat nog mee kon maken.’ Aldus Monique Brok, de vrouw van Fer.

De diagnose

‘Zijn grote passie was sporten, vooral de duursporten: fietsen, hardlopen, mountainbiken en schaatsen. Maar de laatste maanden kreeg Fer steeds meer last van zijn rug, hij probeerde nog wel te sporten maar achteraf bleek dat dit voorbode was van wel heel slecht nieuws: Fer is 3 weken na de diagnose fors uitgezaaide longkanker, vooral in zijn botten, overleden en dat vind ik het allerergste, dat het maar 3 weken heeft mogen duren. Volgens de artsen zou het een jaar duren, daar kwamen ze al snel op terug met een half jaar maar zelfs dat was nog te optimistisch. De ziekte ging echt heel erg hard.

Mensen mens

Fer zorgde overal voor verbinding. Hij organiseerde van alles en als er ergens een feestje was, schreef Fer wel een liedje. Hij was enthousiast, gezellig, en hij stond voor iedereen klaar. Een echt mensen-mens en een echt familiemens. Hij bracht graag veel tijd door met zijn kinderen en kleinkinderen. Daarnaast was Fer erg gevoelig, hij trok zich veel aan. In de vakanties ging Fer graag fietsen, skiën en langlaufen in Oostenrijk, hij heeft daar ook drie keer de alternatieve Elfstedentocht geschaatst. We hadden daar een hut: De brokkenalm, ook daar was het altijd de zoete inval. ‘Unsere Zweite Heimat’ zeiden wij altijd.

Het Afscheidshuis

‘Hoe snel de dagen ook gingen na het overlijden van Fer, voor belangrijke dingen was volop tijd. Ik vond het goud waard dat Monique 24 uur beschikbaar is, ze is zelfs ’s-nachts eens bij me thuis langs geweest om de muziek mee op te pakken, omdat wij er niet uit kwamen. En het feit dat ik niet hoefde te bellen als ik naar Fer wilde.. Ik had een sleutel en kon dag en nacht staan en gaan waar ik wilde. Het verzorgen van Fer met Liliane en Petra uit het zorgteam heb ik ook als heel dierbaar ervaren. De aandacht voor de hele familie was heel mooi. Het ging niet alleen om mij en de kinderen en kleinkinderen, maar ook mijn moeder, zus en broer werden erbij betrokken. Ook werd ik gecoacht door het zorgteam over mogelijke lichamelijke veranderingen bij Fer, zodat ik voorbereid was. De verzorgenden gingen elke dag kijken hoe het met Fer ging om ervoor te zorgen dat hij er zo goed mogelijk uit bleef zien. En alles deden zij in overleg met mij. Dat vond ik zo ontzettend respectvol.’

Overweldigend

‘De uitvaart zelf was overweldigend qua belangstelling, maar ook hoe het programma verliep. Alles is helemaal naar wens verlopen en daar put ik veel troost uit. Monique heeft mij tijdens het hele proces telkens gewezen op de mogelijkheden, waar ik allemaal geen idee van had en dat gaf mij gelegenheid tot nadenken. Na een overlijden wordt je met veel zaken geconfronteerd waar je zelf vaak nooit bij stil hebt gestaan. Dan is een goede ‘steun in de rug’ goud waard!