Ik ga afscheid nemen… en dat is meer dan alleen maar ‘dag’ zeggen

18 februari 2025

Deze column is zeer persoonlijk, het gaat over mijn persoonlijke afscheid van mijn bedrijf Monique van Houtum Uitvaartbegeleiding. Twintig jaar geleden ben ik als uitvaartbegeleider begonnen met veel vuur en passie en de overtuiging om het ‘anders’ te doen dan de dan bestaande uitvaartondernemingen.

Dát is gelukt! Ik denk dat ik destijds in Tilburg en omgeving iets in beweging heb gezet door mijn uitvaarten op de persoon toe te spitsen, niet voor het sombere zwart te gaan, door het ontwikkelen van Het Afscheidshuis en vooral denk ik door de – zeker voor die tijd – zeer persoonlijke manier van werken. Ik zei altijd: “alles kan, alles mag, zolang het maar binnen de wet valt”. Nu zijn we twintig jaar verder en ga ik afscheid nemen van mijn werkende leven.

Natuurlijk heb ikzelf de afgelopen jaren óók afscheid moeten nemen (niets menselijks is mij vreemd tenslotte): van mijn zwager en schoonzus, van mijn schoonvader en schoonmoeder, van dierbare vrienden en van mijn eigen gezondheid.

Elk afscheid is bijzonder en afscheid nemen is een kunst en zéér persoonlijk. Bij de een heb ik bittere tranen gehuild, bij de ander was ik daarnaast opgelucht dat aan een lijden een einde kwam. Soms heb ik de uitvaart zelf verzorgd, soms was dat te zwaar voor mij en moest ik het aan een ander overlaten. Het laatste jaar kon ik in verband met mijn gezondheid geen uitvaarten meer verzorgen wat mij heel veel verdriet heeft gedaan.

Ik heb in deze twintig jaar héél veel mensen mogen helpen na een overlijden en soms er voor al. Soms sprak ik vooraf met degene die ging overlijden over hoe hij of zij het afscheid wilde vormgeven, soms was het een compleet onverwacht overlijden en trof ik een familie in shock aan. Er zijn jonge mensen, héél jonge kinderen, ouderen, héél oude mensen overleden door diverse oorzaken (ziekte, zelfdoding, ongelukken) en wat ik weet is dat verdriet geen ‘standaard’ kent. Iedereen gaat er op zijn eigen manier mee om, zelfs kinderen nemen op hun eigen manier afscheid van bijvoorbeeld een vader of moeder.

Ik ben ongelofelijk dankbaar!

Dankbaar voor mijn team van medewerkers dat mij, vaak jarenlang, door dik en dun heeft bijgestaan.
Dankbaar voor mijn man Ed, onze familie en vrienden die mij steunden en accepteerden dat mijn werk ‘altijd’ voor ging.
Dankbaar voor de vaste leveranciers met wie we zo’n fijne band hebben opgebouwd.

Maar boven alles ben ik ú dankbaar voor het vertrouwen dat ik in al die jaren heb mogen ontvangen. U: “mijn families”, zoals ik altijd zei. U hebt mij toegelaten in één van de meest emotionele en privé momenten in uw leven. U vroeg mijn advies, liet me meedenken en vooral: U deed wat goed voor U was, wat ik altijd het allermooiste vond! Daardoor nam u afscheid op de manier die bij u en de overledene paste.

Veel dankbaarheid heb ik op mijn beurt van u mogen ontvangen door uw brieven, kaarten en cadeaus waarin u uitsprak dankbaar te zijn voor mijn bijstand tijdens de dagen rond een uitvaart. Ik vond dat altijd zeer ontroerend en veel heb ik dan ook bewaard.

Ik ga dit missen, ik ga u missen, maar het is goed zo! Ik laat mijn bedrijf achter in de zeer competente en vooral ook fijne, vriendelijke en zorgende handen van Inge Kindt. Zij zal u zeker bijstaan op dezelfde wijze als ik dat jarenlang gedaan heb: met zorg, passie en liefde.

Op 16 maart aanstaande neem ik tijdens ‘de dag van afscheid’ in Crematorium Tilburg afscheid van iedereen (zie verder bij actualiteiten). Ik hoop veel van u daar nog de hand te kunnen schudden op die dag. Maar in elk geval wens ik u hierbij alvast het aller, allerbeste toe en vooral… gezondheid.

Hartelijke groet,
Monique van Houtum